تبریک سال 1392

امروز 29 اسفنده و فردا چهارشنبه 30 اسفنده و آخرین روز از سال 1391.

سال 1391 از بهترین سالهای عمرم بود. من و همسر عزیزم تو سال 90 از خدا یه نینی خواستیم و به محض خواستنمون خدا یه فرشته از فرشته های آسمونیش رو زمینی کرد و اون فرشته شد آرشیدا کوچولوی ما. که روز 12 فروردین 91 از تو شکم مامانی پرید توی بغلش.همون که نفس مامان و بابا به نفسش بنده و با دیدن یه خراش کوچیک روی بدنش قلبشون تیر میکشه.

همون دختری که وقتی بدنیا اومد انقدر کنجکاو محیط اطراف بود که اولین شب زندگیش رو توی بیمارستان نخوابید و به قول مادر جونش همش چشاش باز بود و دور و ور رو میپایید.

الان این خورشید آریایی ما دیگه راه میره. در آستانه یک سالگیه و خیلی فهمش از محیط اطراف بالا رفته.

خیلی زرنگ و با هوشه. و همینطور دوست داشتنی و شیطون.

خدا رو خیلی خیلی شاکرم بابت این نعمتش. واقعا نگاه کردن بهش بهم آرامش میده.

خدا جونم از ته ته دلم شکرتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت

حالا بگم از این روزای دخملی که دیگه خیلی تسلطش بیشتر شده تو راه رفتن. یه انگشت منو یا مادر جونش رو میگیره و دور خونه رو سه  چهار بار تاتی میکنه. آشپزخونه هم که میرم باید دستشو بگیرم و ببرمش وگرنه ناراحت میشه. جدیدا ناراحت که میشه دمر دراز میکشه رو زمین و صورتشو میذاره زمین و گریه میکنه. (بدجوری لجبازه، امیدوارم با بزرگتر شدنش این اخلاقش بهتر بشه.)

خیلی ناز نانای میکنه. عاشق رقصیدنشم.

میگم آرشیدا زبونت کو؟ زبونش رو درمیاره بیرون.

وقتی میبینم گل سرش نیست باید تو دهنش پیداش کنم.

بعضی فلش کارتاش رو چسبوندم رو یخچال. میاد دست منو میگیره و یخچال رو نشونم میده یعنی ببر نشونم بده.

دیگه چیزی یادم نمیاد.

اینم چند تا عکس:

بقیه عکسها رو در ادامه مطلب ببینید.